از آن جایی که چند وقتیست باران همین طور مدام می بارد و یک اپسیلون هم از شدت خودش کم نمی کند، احتمال بروز سیل می رود. خدا را شکر این ابرها از سمت اروپا می آیند، یک کم می بارند، کم آبی جبران می شود. شانسی که آوردیم این بود که چین اون ور ما نیست که ازش ابر بیاید، این ور ماست!
لابد می گویید چرا مزخرف می گویی؟ نه شما خودت فکر کن اگر این ابرها از چین می آمدند از دور که نگاهشان می کردی بسیار شبیه ابرهای اروپایی بودند. چند دقیقه اول هم می باریدند اما بعد از چند دقیقه به پت پت می افتادند و زرتی خراب می شدند. تازه شاکی هم نمی توانستی بشوی، چون اگر ساخت ایران بودند که:
یک، اصلا نا نداشتند تا آن بالا هم بروند. تازه اگر هم به زور دگنک می رفتند آن بالا، اصلا معلوم نبود ببارند یا نبارند.
دو، اگر تولید می شدند این طوری بود که می رفتند یک مدل ارزانش را از کره وارد می کردند و هر دفعه فقط قسمت عقبش را عوض می کردند و بابت هر ابر هم خدا تومن پول می گرفتند از ملت!
سه، بعد از سی سال به این نتیجه می رسیدند که همان چین تولید کند هم با کیفیت تر است و هم ارزان تر در می آید.

مشیتت را شکر خدا. بگذریم. داشتم می گفتم که این قدر می بارد که نزدیک است سیل راه بیافتد. با توجه به این که یک پیش زمینه در مورد آمادگی سیل را لازم می بینم، از این رو به بررسی سیل در کشورهای مختلف می پردازیم.

ژاپن: از دو هفته قبل دولت دقیق اعلام می کند که در چه مناطقی سیل می آید. مردم منطقه هم با خونسردی کامل به کارهای روزمره یشان می رسند. سیل می آید و یک عالمه خسارت می زند. اخبار نشان می دهد که بیست تا ماشین و سه تا خانه دارد روی آب مثل قایق بادی سر می خورند. هیچ کسی نمرده است. همه توی صف ایستاده اند تا غذا و کمک دریافت کنند. دو ماه بعد هم که اخبار آن جا را نشان می دهد انگار تا حالا توی مملکتشان هیچ حادثه ای رخ نداده است.

امارات: سیل می آید، (مسخره کردی ما را با این فرضت؟ امارات؟ سیل؟ شیب؟ بام؟ جنگل سرمایه ی ملیست یعنی چه !!) به تریج قبای شیوخ امارات بر می خورد. خدا میلیون پول می دهند به یک سری مهندس کاربلد تا در کشورشان سیل بیاید، در راستای این کار به فیفا و ای اف سی هم رشوه می دهند. در رسانه ها هم اعلام می کنند که سیل ربطی به جام جهانی ندارد. سیل می آید و کلی بنای ویران بر جای می گذارد. بعد اماراتی ها آن را تبدیل به یک مکان گردشگری می کنند و ایرانی ها می روند آن جا و املاک 99 ساله می خرند و پول خرج می کنند و جام جهانی هم برگزار می شود.

آمریکا: سیل می آید. سیل را که اخبار نشان می دهد فکر می کنی کل قاره ی آمریکا به زیر اقیانوس آرام و اطلس فرو رفته است اما به طرز باور نکردنی ای همه سر جای خودشان هستند فقط دو تا سیاه پوست سرما خورده اند. اخبار روزی بیست دفعه در هر کدام از کانال ها آن دو نفر را نشان می دهد و نسبت به تبعیض نژادی و بی توجهی مسوولان آمریکایی نسبت به رعایت حقوق بشر دولتمردان آن ها را به خاک و خون می کشد. از اوباما و بوش و کلینتون شروع می شود تا به خود کریستوف کلمب که آن جا را کشف کرده می رسد. در نهایت هم از سرخ پوستان یک یادی می شود. از آن طرف هم آمریکا سیل را به گردن تروریست ها در خاور میانه نسبت می دهد و پنج شش تا کشور را به جان هم می اندازد.

روسیه: سیل می آید، پوتین هم که اعصاب معصاب ندارد، بیست سی تا تانک و هواپیما می فرستد تا سیل را منفجر کنند. سیل هم تا اوضاع را خیط می بیند بساطش را جمع می کند می رود یک جای دیگر ولو می شود (سیل: آقای پوتین ما داشتیم همینطوری رد می شدیم، به جان مادرتان به شما کاری نداشتیم)

هند: سیل می آید. سیصد میلیون نفر می میرند اما جمعیت هند کم نمی شود، بلکه به دلیل تولد نوزادان جدید به تعداد دو میلیون نفر هم به جمعیت کل کشور نسبت به قبل از وقوع سیل افزوده می شود. رییس جمهور هند هم ضمن تشکر از مردم در کنترل جمعیت از ایران می خواهد تا وصول چک بدهی های قبلی را به دلیل وقوع سیل سه ماه دیگر هم عقب بیاندازد.

چین: سیل می آید، شصت میلیون کار ایجاد می شود بعد سیل را بر می دارند خیلی شیک و مجلسی بسته بندی می کنند و می فروشند به ایران و ونزویلا و گینه ی بیسایو. وزیر اقتصاد چین از بازماندگان خواهش می کند که هنگام وقوع سیل بعدی مردم بیشتر تلاش کنند تا بمیرند تا بقیه بیشتر کار پیدا کنند.

کلمبیا: سیل می آید، همه به جز بیست و هفت نفر می میرند، بیست و شش نفر هم توسط یک نوجوان که به کمرش نارنجک بسته منفجر می شوند می روند روی هوا، خود آن نوجوان هم می رود روی هوا. دیگر منتظر کی هستید، مردند رفت پی کارش!

آفریقای جنوبی: سیل می آید، مردم اینقدر توی ووزلا فوت می کنند که گوش سیل کر می شود. قبل از این که جاری شود می رود دکتر تا پرده ی گوشش را درست کند. بعد پشت دستش را داغ می کند که دیگر در آفریقای جنوبی نیاید. از آن جا می رود سودان، بعد دکترهای سودان به سیل خبر می دهند که تو علاوه بر ناشنوایی، سل، وبا، حصبه و سیاه سرفه هم گرفته ای و قبل از این که شنواییت برگردد دار فانی را وداع می گویی، بعد همین طور که روی ایوان بیمارستان نشسته است تا در اثر بیماری هایش بمیرد، نظامیان مخالفت دولت می آیند و سیل بدبخت را می بندند به رگبار و کل بیمارستان را می فرستند سینه ی قبرستان!

فلسطین: سیل می آید، چون همه ی راه ها برای ورود به فلسطین بسته است، سیل مجبور می شود از تونل زیر زمینی برود. بعد بالا که می آید می بیند اینجا کسی خانه زندگی ندارد که بخواهد از دست بدهد. چون خانمانی در کار نیست. چهار نفر سنگ می اندازند توی سیل. بقیه هم برای آن چهار نفر دعا می کنند. سیل همین طور مانده که کجا بیاید و در این حین اخبار ایران هم مدام رژیم صهیونیستی را مسوول حادثه اعلام می کند. از صد و هشتاد کشور هم کمک جمع می کنند با کشتی می فرستند آن جا، اما کشتی را وسط راه دزد می زند، بعد کامران نجف زاده یک بیست وسی مکش مرگ ما می فرستد روی آنتن. مادربزرگ من با آن چشم های کم سو و دهان بی داندانش می گوید: این نجف زاده خسته نشد بس که تریپ خاله خرسه ی مهربان برداشت، حالم به هم خورد بابا، زنگ بزنند جبارسینگ از هند بیاید برای بیست وسی گزارش بسازد بهتر از این در می آید..... (بابا خسته شدم، این فلسطین تا فردا هم جا دارد برای نوشتن، یعنی ته سوژه است لامصب. تمامی ندارد که !!)

فرانسه: سیل می خواهد بیاید. یک خانمی شال و کلاه می کند و با یک پلاکارد که سیل غلط می کند بیاید می رود توی خیابان. همین طوری یک نفر یک نفر به ایشان افزوده می شود. آن قدر اعتراض می کنند که سیل با دولت فرانسه یک تفاهم نامه امضا می کند که تا نابودی کره زمین دیگر در فرانسه سیل نیاید. بعد متن قرار داد وارد شبکه های اجتماعی می شود. بعد همان خانم یک کمپین توییتر راه می اندازد و می گوید که سیل سرشان کلاه گذاشته و اصلا چرا فرانسه باید با نابودی کره زمین از بین برود و اعتراض ها همچنان ادامه پیدا می کند، خدا یکی از فرشتگانش را می فرستد تا توی توییتر اکانت باز کند و با رییس اعتراض گران وارد مذاکره شود و .....

عراق: سیل می آید، داعش مسوولیت سیل را به عهده می گیرد. از آن طرف کوه های افغانستان هم، طالبان مسوولیتش را می پذیرد. بعد شورشیان سوریه مسوولیت آن را بر عهده می گیرد، بعد نوری مالکی زنگ می زند سازمان حقوق بشر برای این همه آدم مسوولیت پذیر از آقای آمانو تشکر می کند و .... سیل می بیند که دیر آمده و تقریبا عراق خالی از سکنه است. بعد همان طوری می رود تا در افق محو شود.

ونزویلا: سیل می آید، فقط ایران در اخبار نشان می دهد. رییس های ایرانی برای رییس های ونزویلایی دسته گل، آب، غذا و پول خانه، بویینگ 747، اورانیوم غنی شده و چهار تا راکتور آب سنگین اراک می فرستند. اخبار پشت سر هم از مظلومیت مردم ونزویلا می گوید. مسوولیت بیشتر گزارش ها بر عهده ی آقایان مرآتی از تهران و معصومی نژاد از ایتالیا است.

اسپانیا: سیل می آید، مردم اهمیت نمی دهند و می روند گاو بازی، بعد از گاو بازی هم جشنواره پرتاپ کردن گوجه فرنگی می گیرند. نصف مردم آفریقا با آن گوجه فرنگی ها از گرسنگی نجات پیدا می کردند اما چه فایده که دیگر دیر شده است. اینقدر جشنواره دارند این ها که خودم هم نفهمیدم تکلیف سیل چی شد این وسط!

ایران: سیل می آید. یک سری می روند برای جمع آوری باز ماندگان. یک سری های بیشتری هم می روند برای جمع آوری اموال درگذشتگان. دولت فعلی یک سری آمار و ارقام نشان می دهد که نسبت به دولت های قبلی چقدر مرده کم تر داشته و چقدر خدمات بیشتر داده است. بعد یک سری تحلیل گر مخالف آمار ها را جعلی می خوانند. بعد آقای مرتضی حیدری مناظره می گذارد تا ده نفر دو به دو گلوی یک دیگر را جر بدهند و آخر سر در یک نتیجه گیری اخلاقی و ده سر برد، مسوولیت آمدن سیل می افتد گردن سیاست های غلط آمریکا و گروه پنج بعلاوه یک. بعد آقای وزیر امور خارجه را می فرستند تا برای امضای توافق نامه ای برود خارج. بعد ایشان تشریف می برند خارج. مذاکرات هشت سال طول می کشد. ریاست جمهوری مدت زمانش تمام می شود. بعد آقای وزیر همان جا که در خارج است برکنار شده و نفر بعدی در ایران جایگزین می گردند و .... (خدا وکیلی این بیشتر از سیل فلسطین سوژه دارد .....)

پی نوشت:
1- پست بعدی در باره اشعار و معانی آن ها خواهد بود.
2- سوال: خوانندگان وبلاگ: شما (یعنی کلنگ همساده) پیش از این هم وعده ی پست بعدی را داده بودی اما دروغ از آب در آمد.
3- من: نویسنده ی وبلاگ: شما (یعنی شما !!) نگران نباشید. در حال پیگیری هستیم. امیدواریم که موضوع با گفتگو حل شود. !!
4- سوال: خوانندگان وبلاگ: چه ربطی داشت؟
5- من: نویسنده ی وبلاگ: الان دنبال چی می گردید؟ من چی بگم؟ بیام اون وسط شما بزنید من برقصم؟ خوبه؟ آخه یه خورده هم صبور باشید عزیزان من.
6- غلام حسین حمیدی نژاد، صدا و سیمای وبلاگ کلنگ، رم، ایتالیا (با لهجه ی ایتالیایی فرانسوی خوانده شود لطفا)