این روزها اصلا کسی به فکر سر سلامتی خودش نیست، لابد می پرسید چرا این ها را می گویم؟ هر روز دارند خبرگزاری ها از افزایش نرخ فشارخونی ها و سرطانی ها و مرض قندی ها می نویسند اما انگار دارند یاسین می خوانند بلا نسبت شما به گوش اسب (خب اسب که بهتر از خر است، دست کم یک نجابتی دارد، خر که هیچ خاصیتی ندارد غیر از مواقع دعوا)

من یک دوستی داشتم، هنوز نچشیده، به همه غذاهایش نمک می زد، یعنی مطمین هستم اگر نمک را یک روزی به تنهایی، وعده غذایی اعلام نمایند (با این جر خوردگی اقتصادی، رسیدن همچنین روزی، نه تنها دور نیست، بلکه خیلی هم نزدیک است) این دوستمان روی نمک هم نمک می زند و بعد می خوردش! یک فامیل دیگر داریم هفته ای یک بار روغن پنج کیلویی سرخ کردنی را یک نفری تمام می کند. بهش می گویم لامذهب این همه روغن توی غذایت هست که می تواند، حجم روغن موتور سمند ال ایکس را هم پر کند، می گوید: این ها که روغن نیست، رب گوجه است، فکر می کند اگر فرض کند رب گوجه است، بدنش گول می خورد، یا چه می دانم معده اش آن را به اجزای سازنده ی گوجه فرنگی تجزیه می نماید.

اصلا همه اش تقصیر این سامان گلریز است، می خواهد قرمه سبزی بپزد، تویش یک عالمه دنت توت فرنگی می ریزد.! آخر برادر من این قدر دنت دنت کردی که یک خورشتی به نام دنت اختراع شده. الان یک سری از این دانشجوها توی شب های پنجشنبه و جمعه دنت می خورند با نون، نه این که از لحاظ مغزی مشکل داشته باشند ها، نه، این ها پولشان از خریدن مواد اولیه ی آقای گلریز به همین دو قلم اولش می رسد، دنت و نان. این دسته نمونه های پیشرفته ی ما هستند که نون و ماست می خوردیم، فقط به روز رسانی شده اند به نسخه دوهزار و شانزده.

برای نمونه، هم خانه ای هم کلاسی دوران دانشگاه من، (شد شبیه پسرعمه ی نوه ی مادری دایی بزرگه ی عمو هوشنگ اینا) زمان قبل از آزاد سازی یارانه ها، ترمی یک میلیون تومان میداد پای تراوین. الان این جقل مقل های دبستانی می دهند پای کلش آف کلنز. اساتید متوجه عرض بنده شده اند لابد، خر همان خر است، فقط پالانش عوض شده!

در مورد قید زمان هم بگویم که ما یکی از نادر ترین گونه های موجود در تاریخ ایران هستیم، زیرا که زمان در ادبیات دوران ما به حالت های بسیاری قابل اشتقاق و پاره سازی است:

* - زمان قبل از آزاد شدن یارانه ها و زمان بعد از آزاد شدن یارانه ها و احتمال زیاد در آینده یکی دیگر هم اضافه می شود: بعد از اتمام واریز یارانه ها

*- زمان قبل از انقلاب و زمان بعد از انقلاب (بعضی ها ترجیح می دهند بگویند: زمان شاه و زمان بعد از شاه)

* - زمان قبل از تحریم ها و زمان بعد از توافق هسته ای و در آینده خواهیم داشت: زمان بعد از به هم خوردن توافق هسته ای!

* - زمان گذشته، حال و آینده که به کل در حال نابودی از ادبیات پارسی می باشد!


پی نوشت:
1 - از چی به چی رسیدم، یعنی خودم هم نمی فهمم چه اتفاقی می افتد!

خوشا «ذی‌الحجه» روز عید قربان / شروع داستان عشق و ایمان 
خواهی که تو را کعبه کند استقبال / مایی و منی را به منا قربان کن

من هم جزو همان هایی ام که نخورده نمک میزنم
مگر نمیبینی چقدرررررررررر با نمکیم؟؟

راستی اینجا استیکر ندارد؟
من چطور حالتم را متصور کنم برایت آخر؟!!

همین ها هستند که روزی ده بار به من می گویند پاستوریزه! نمیدانم اراده مرا تحسین میکنند یا شکم غیرکنترل خودشان را تحقیر!

دلم اونقده برای  زمان قبل گرونیااا (با شدت الان) تنگ شده ! 7سال پیش یه عروسک خریده بودم 50هزار تومن , الان اگه 50هزار تومن داشته باشم اونم با ارزش امروز نه 7سال پیش اینقدر درد بی دردمون دارم که عمراااااااااااااااااا باهاش عروسک بخرم :|
گند خورده تو توان خرید لامصب

توافق هسته ای هم به خورد....

الان پسا برجامیم یعنی ؟🤔