ما همون ساندویچ کوکو سبزی رو هم نداشتیم، برو از خدا بترس
فتوسنتز میکردیم!
بله خب، خدا رو شکر. البته ناگفته نماند من هم بس که کوکوسبزی خورده ام دیگر دارم سبزینه در می آورم!
ههههههههههه
کلی خندیدم.سرنوشت تو با کوکو سبزی گره خورده کلا.تو طالعت نشسته.
والا من وداداشم یواشکی پفک میخوردیم مامانم خیلی کم اجازه میداد.
بعدشم من عاشق ویفر بودم.عشقم این بود ویفر ببرم مدرسه.اما مامانم ت اغلب وت فرنگی شو میخرید که زیاد دوس نداشتم.من هنوز عاشق ویفر موزی ام.
گاهی هم ساندویچ کالباس ازین پسته دارها و گوجه با نون لوش میبردم.اینو خیلی دوس داشتم.اکا تو کل دوران تحصیلم یادم نمیاد نون پنیر برده باشم.مامانم اصولا حوصله لقمه درست کردن نداشت.
گاهی وقتا هم برام بیسکوئیت کرم دار میخرید وااااااااااااااای که چقد بدم می اومد وهنوزم بدم میاد ولب نمیزنم.
گشنه می موندم واون ته کیفم خورد میشد تا یه روز مامانم اتفاقی اونو میدید وبعدشم کتککککککککککک..
آخه مادر من چقد بهت میگفتم بدم میاد از کرم دار.اما میگفت من میدونم چی خوبه تو حالیت نیست.
کلی خندیدم.سرنوشت تو با کوکو سبزی گره خورده کلا.تو طالعت نشسته.
والا من وداداشم یواشکی پفک میخوردیم مامانم خیلی کم اجازه میداد.
بعدشم من عاشق ویفر بودم.عشقم این بود ویفر ببرم مدرسه.اما مامانم ت اغلب وت فرنگی شو میخرید که زیاد دوس نداشتم.من هنوز عاشق ویفر موزی ام.
گاهی هم ساندویچ کالباس ازین پسته دارها و گوجه با نون لوش میبردم.اینو خیلی دوس داشتم.اکا تو کل دوران تحصیلم یادم نمیاد نون پنیر برده باشم.مامانم اصولا حوصله لقمه درست کردن نداشت.
گاهی وقتا هم برام بیسکوئیت کرم دار میخرید وااااااااااااااای که چقد بدم می اومد وهنوزم بدم میاد ولب نمیزنم.
گشنه می موندم واون ته کیفم خورد میشد تا یه روز مامانم اتفاقی اونو میدید وبعدشم کتککککککککککک..
آخه مادر من چقد بهت میگفتم بدم میاد از کرم دار.اما میگفت من میدونم چی خوبه تو حالیت نیست.
چه جالب. چرا انگاری سرنوشت شما هم با ویفر توت فرنگی گره خوره بوده!
آخ آخ آخ
بهترین قسمتای دوران دبستان و راهنماییم خوراکی خریدنای توی راه بود...
اونم یواشکی با دوستام
لواشک و قره قوروت جوهر لیمو و ارد نخودچی که با نی باید میخوردیم
یادمه یه مش حسنی هم بود که یه مغازه کوچیک داشت ازین خرتو پرتا میفروخت یوقتاییم با داداشام یواشکی میرفتیم اونجا لواشک میخریدیم
من ترک دوچرخشون مینشستم و میرفتیم مغازه مش حسن :)))
مامانم همیشه برام لقمه و میوه میذاشت برا زنگ تفریح خیلی ام دوست داشتم...
بهترین قسمتای دوران دبستان و راهنماییم خوراکی خریدنای توی راه بود...
اونم یواشکی با دوستام
لواشک و قره قوروت جوهر لیمو و ارد نخودچی که با نی باید میخوردیم
یادمه یه مش حسنی هم بود که یه مغازه کوچیک داشت ازین خرتو پرتا میفروخت یوقتاییم با داداشام یواشکی میرفتیم اونجا لواشک میخریدیم
من ترک دوچرخشون مینشستم و میرفتیم مغازه مش حسن :)))
مامانم همیشه برام لقمه و میوه میذاشت برا زنگ تفریح خیلی ام دوست داشتم...
یاد همه مش حسن ها به خیر. حالا همه یا فروشگاه زنجیره ای دوست دارند یا هایپرمارکت! ما هم دو تا عین همین مش حسن در راه مدرسه داشتیم.
داغ دلم تازه شد :))
منم مامانم کادر درمانه،کافیه یه چیپس بیاد تو خونه ی ما :)) ولی بسیار بسیار خوردیم و به روی خودمون نیاوردیم :|
نخورید از آن چیپس و پفک ها که فقط برای یک عده ای شده اند منبع درآمد و برای مصرف کننده شده اند بلای جان.
کادر درمان را خوب آمدید :)))
کادر درمان را خوب آمدید :)))
من از خوردنی های آن موقع فقط یادم می آید مادرم همیشه ساندویچ پنیر برایم درست می کرد با پنیر سفید ایرانی که چقدر بد بود پنیرش. هروقت ساندویچ می خوردم به گلویم بند می شد.
چند سال بعد با مادرم فهمیدیم که می شود به همان ساندویچ کذایی کمی گوجه خیار اضافه کرد که از گلو برود پایین.
بله برای من پنیرهایش خیلی شور بود. مثل یک تکه گچ بود! یعنی لقمه هایم بس که درشت بود عمله را خفه می کرد! چه برسد به بچه ی کلاس اول دبستان!
البته یادم رفت بگویم بعضی وقت ها همین ساندویچ چند روز توی کیف می ماند و کپک می زد و کیف یک بوی گندی می گرفت و...اصن یه وعضی ولش کن.
یک سوال:
این عنوان وبلاگ شما چطور خوانده می شود؟
کلنگه همساده ی پسر؟
یا کلنگ،همساده ی پسر؟
یا کلنگه همساده،پسر؟
با کلنگ،همساده،پسر مثل نان،عشق،موتور1000؟
یا چی واقعا؟
چرا با دهن مردم بازی می کنید آقا!؟
بازی دیگه تموم شده آقا!
شما هر طور راحت هستید بخوان! خودم تا حالا فکر نکرده بودم که به طور دیگه ای هم میشه خوندش :)))
من همون طوری می خونم که اول نوشتید :)) !!!
بازی دیگه تموم شده آقا!
شما هر طور راحت هستید بخوان! خودم تا حالا فکر نکرده بودم که به طور دیگه ای هم میشه خوندش :)))
من همون طوری می خونم که اول نوشتید :)) !!!
نظر آخری حسین آزاد مرا بسیاااااااااااار خنداند.این سوال منم هست.
راستی من سرنوشتم با بیسکوئیت های بدمزه ی کرمدار گره خورده بود.بیشتر هم نارگیلیش رو میخرید.
راستی من سرنوشتم با بیسکوئیت های بدمزه ی کرمدار گره خورده بود.بیشتر هم نارگیلیش رو میخرید.
حسین آزاد است دیگر! پرسش های چالشی می پرسد!
:))
:))
بله٬پس چه فکر کرده اید؟
فکر کرده اید الکی شده اید کلنگ ؟
به خاطر همین تغذیه های سالم و مراقبتها و نظارتها بوده...وگرنه الان دسته بیل هم نبودید چه برسد به حضرت کلنگ ؛))
بله. امشب داشتیم یک غذایی در همین راستا می خوردیم هی من گفتم چرا مزه این با همیشه فرق دارد غذا که تمام شد تازه فهمیدم این یک غذای دیگر بوده! کلنگ تر از این کلنگی که هستم باید کلنگ می شدم!!! :))
پست بسیار جالبی بود :))) ابتدا که صفحه را باز کردم یک نگاه اجمالی برای برسی سایز متن انداختم که از قضا با جملاتی در مورد ترستان مبنی بر دیده شدنتان با آبنبات رو به رو شدم ، راستش انتظار داشتم با یک پست عاشقانه رو به رو شوم :ا
باز خوب است مادر شما فقط نگران تغذیه تان بودند ، مادر بنده که بیشتر نگران وضعیت هوا بودند ، آنقدر لباس تن بنده میکردند که در سرویس به خاطر جای بیشتری که اشغال میکردم مدام غر و ناله ی دوستانم حواله ام میشد . آرزویم این بود که زیر شلوار مدرسه ام ، شلوار دیگری نپوشم اما متاسفانه هر صبح باید میزان پوشش بنده چک میشد :ا
باز خوب است مادر شما فقط نگران تغذیه تان بودند ، مادر بنده که بیشتر نگران وضعیت هوا بودند ، آنقدر لباس تن بنده میکردند که در سرویس به خاطر جای بیشتری که اشغال میکردم مدام غر و ناله ی دوستانم حواله ام میشد . آرزویم این بود که زیر شلوار مدرسه ام ، شلوار دیگری نپوشم اما متاسفانه هر صبح باید میزان پوشش بنده چک میشد :ا
بله. بنده هم خاطرات پوشیدنی خوبی دارم. مادرم در حد پوشنده جنگی مرا مجهز می نمود ! :)) فرصتی شد اگر، خواهم نوشت.
خخخخ فقط کوکو؟
مگه داریم اخه
بازم از این خاطرات زیبا بگید خیلی خوب بود
بله. در انتظار فرصت هستم. :)) ممنون از شما.
پس خوش ب حال من پول میگرفتم از بوفه مدرسه خرید میکردم
خداییش چقد ما مظلوم بودیم بچه های الان واقعا گودزیلان:))))
تازه از خاطرات ماکارونی نگفتم. مظلومیت کلنگ با ماکارونی گره خورده است. :)
روزگار غریبی ست. مادر واژه تکرار نشدنی. کوکو سبزی هاش هم عشق است. نوجوان که بودیم مملکت در آتش جنگ میسوخت.
نوجوان باشی و از خانه فرارکنی و بروی جبهه تازه میفهمی نان و پنیر خشک مادرت چه بوده است.
کوکو سبزی یادش بخیر. هنوز که هنوز است مزه کوکو سبزی مادرکم را حس میکنم.
کالباس! اخوی کالباس!!! یادم می آید کارخانه چه میدانم چه کوفتی خراب شده بود . من را تازه با کتک بعد از پایان جنگ برگردانه بودند خانه! بیچاره پدر. کالباس بوی گند میداد. بوی عجیبی که هنوز هم مشابهش رو حس نکرده ام.
خاطراتت را عشق است برادر.
خوب گفتی.
جوان تر ها !کوکو سبزی مادر را با هیچ چیز عوض نکنید. البته یک چیز هست که میشود کوکو سبزی مادر را با آن عوض کرد آن هم کتلت دست پخت مادر با نان سنگک داغ که آقای پدر خریده باشد و خیار شور فرد اعلا.
دلم تنگ شده است.....
دلم بدجور تنگ شده است......
چند سالی میشود که کوکو سبزی اینجا را با دستور پخت مادر آماده میکنم ولی هر کاری میکنم بوی او را نمی دهد! نان سنگگ هم داریم. نه این که نباشد ولی دست پدر به آن نخورده است.
آهای آدم ها. قدرشان را بدانید. وقتی نیستند 100 سالتان هم که باشد تنهایید.
دهانت را باید پر گل کرد ففر. {گل}، {گل} و {گل}. اینجا آیکن ندارد اما یک دسته گل دارد که به شما تقدیم می گردد. ممنون ففرجان.
آقای ففر خداییش نظرت اشکمو دراورد.
چه خوب که مثل همیشه در بخش دیدگاه همه نظرها خوانده می شود. اشک این طوری نعمت است، جانت بی بلا. :)
خاهر برادر منم ازون دورانشون ک تریف میکنن من خندم میگیره!عاخه واقن جرم سنگینی متحمل میشدی اگ اون زمانا مثلن پفک میخوردی!!نسل سوخته واقعن برازندتونه با این تفاسیر خخخخخ
وایییی ی دوسدی داشدم تو دبستان،رحیمی بود فامیلش!اینم مثه "رضا پفک"شما،دائم تو سوپری جای مدرسه،پفک نمکی میخورد!خیلی هم خل وضع بود:| گمونم تاثیر همون پفک ها خینگش کرده بود:|
چقدر حرف گوش کن بودین شما!اگ پسرای دیه بودن ک خودشون امضا میکردن رضایت نامه رو اصن!!
+و با مورد آخر ب شدت موافق میباشمی:)
وایییی ی دوسدی داشدم تو دبستان،رحیمی بود فامیلش!اینم مثه "رضا پفک"شما،دائم تو سوپری جای مدرسه،پفک نمکی میخورد!خیلی هم خل وضع بود:| گمونم تاثیر همون پفک ها خینگش کرده بود:|
چقدر حرف گوش کن بودین شما!اگ پسرای دیه بودن ک خودشون امضا میکردن رضایت نامه رو اصن!!
+و با مورد آخر ب شدت موافق میباشمی:)
نه ما از اون خانوادهاش نبودیم که کلا تو هیچی رضایت بدیم! :))
این ماجرا منو یاد داستان "آرزو" نوشته ی مصطفی مستور از مجموعه داستان "عشق روی پیاده رو " انداخت اگه تونستین حتما بخونینش خالی از لطف نیست :)
اگر فرصت شد حتما. ممنون بابت معرفی کتاب. :)
نوشته ی طنز و قشنگی بود .ههه اخی نتونستید با دوستاتون برید و اون ساندویج رو بخورین.دلم براتون سوخت .راستی بسیار بسیار بسیار از اینکه بهم کمک کردین و زحمت کشیدین ممنونم .یک هفته تون هم خیلی وقته تموم شده.خودم نوشتم.ایییش .ولی بازم ممنون
واقعا پوزش می طلبم! :)
تشکر از شما
تشکر از شما
