آن شیخ چشم قشنگ نظیف، آن سپید موی پاکدامن و عفیف، آن کس که باشد همه را یک تنه حریف، آن که دارد زبان مشترک با ظریف، آن که رحتمی برایش همچنان پیف پیف، سیستم فوتبالی اش جلوی دروازه ی خودی به ردیف، شیخنا، مولانا، جنتلمن، کیروش نحیف، قاتلی بود و کفاشیان جلویش مرد آتلی بود و تیم ملی برایش مانند خری در گلی بود و سیستم یازده صفر صفرش، روی اعصاب هر املی بود و خلاصهی ماجرا برای خودش یک آدم جالبی بود.

من چون فوتبالی نیستم و از فوتبال هم جز چند تا دونه اسمِ به شدت معروف، بقیه رو کلاً نمی‌شناسم و از قوانین فوتبال هم جز گل و پنالتی بقیه‌شون رو تقریباً نمی‌فهمم، بنابراین بدون هیچ جبهه‌گیری و طرفداری از کسی، فقط خندیدم و کِیف کردم از این هنرت در نوشتن :))

دمت گرم، حرف نداشت ^_^