درود بر هر آن چه که در گیتی برای خودش ول و سرگردان است و دارد توی فضا برای خودش می‌چرخد. بعضی چیزها به نظرم عجیب است. یکی همین که دنیا ته ندارد. بچه که بودم و می‌خواستم به ته دنیا فکر کنم مخم سوت می‌کشید اما حالا با فشارهای اقتصادی که دولت روز به روز بیشترش کرده آنقدر حفره و سوراخ در بدنم ایجاد شده که اگر به انتهای هزار تا دنیای موازی هم به صورت همزمان فکر کنم مانند صدای فس و فسی که باد هنگام خروج از بادکنک ایجاد میکند، از تمام نقاط بدنم صدا خارج می شود و دیگر به گوش هایم هیچ فشاری وارد نمی‌شود. بگذریم، یه کم برایتان نک و ناله کردم که بگویم امروز هم گذشت و ما هنوز زنده ایم. چند ساعت پیش که اتفاقی توی اینترنت دیدم رییس جدید مجلس دارد از روی کاغذ به زور و زحمت روخوانی میکند تا بگوید که بایدن با اوباما برای ما فرقی ندارد، به این نکته پی بردم که مدیران ما چقدر باهوش و کاردان هستند. این چه معنی می‌دهد که یک ملتی با سایر ملت‌ها ارتباط داشته باشد، به ویژه اگر کشورش استکباری باشد و دهانش هم بوی "بنزین خواری" بدهد.
به این صورت ما در تمام چیزهای عالم واقع خودکفا هستیم. اگر آن‌ها ایالت "کارولینای شمالی" دارند، ما هم استان "خراسان شمالی" داریم، اگر آن‌ها واکسن "کوید 19 از شرکت فایرز" را دارند، ما هم واکسن "آنفولانزای فصلی" سهمیه‌ای داریم که آن هم وارداتی است و پشت شیشه هر داروخانه‌ای که بروی از پیش نوشته شده "نداریم، سوال نفرمایید".
در کل "پرسیدن سوال" خودش یک کار استکباری است. شما تاریخ را بخوان، اگر مرحوم "اسحاق نیوتن" از خودش "سوال" نمی‌پرسید که چرا سیب افتاد، الان دانشجویان و دانش آموزان ما، این همه با کتاب بیهوده‌ای مانند فیزیک سر و کله نمی‌زدند و وقت و سرمایه مملکت را برای دانستن چرایی افتادن یک سیب بی‌قابلیت، هدر نمی‌دادند. از همین زاویه‌ی دید است که "جو" بیاید یا آن یکی برادر دراز و کودن "دالتون‌ها"، چه فرقی میکند برای ما. ما خودمان تا دلت بخواهد برادر دراز و چیز داخلی داریم که حتی می‌توانیم آن‌ها را صادر بنماییم.
بله، صادرات آدم هم ارز آوری دارد، مانند مدیران دلسوز که در اخبار آمده در حدود پنجاه هزار تن از فرزندانشان را به کشورهای استکباری صادر فرموده‌اند تا باری اضافه بر دوش کفار وارد آورده و آب و نان آن مملکت را حیف و میل نموده تا به این صورت مشتی محکم به دهان و کمر و آن جای اسمش را نبر استکبار وارد نمایند. بعضی‌ها می‌گویند خب، صادرات می‌کنند، به جهنم، پس ارز آوری‌اش چه می‌شود؟ باید بگویم که ارز هم کاغذ بوگندوی همان استکبار زپرتی است. ما نه تنها به محصولات کفار نیاز نداریم، بلکه ارز را هم می‌دهیم همان جوانان رشید و داوطلب بردارند ببرند توی همان استکبار، خرج کنند تا دشمن بفمهد ما با کسی شوخی نداریم.
ای بابا، کلنگ دیوانه، امروز چقدر دری وری تاب می‌دهی، این لاطایلات چیست که به هم می‌بافی، دلت خوش است، تو خودت از سر صبحی متهم هستی که نصفه شب وقتی همه خواب بودند رفته‌ای سر وقت یخچال و ضمن بلعیدن باقیمانده "الویه" و چند قاچ از "پیتزای قارچ و گوشت" ضرر سنگینی را بر اقتصاد خانواده تحمیل نموده‌ای و از بابت همین شکم بیش از اندازه باد کرده‌ات، سر صبحی داری دری وری می‌نویسی.
حالا هر چه هم من قسم و آیه بخوانم که بابا من دیشب تا صبح توی اتاقم بودم، فایده ندارد که ندارد. با این که رد خرده‌های "پیتزا" به اتاق "میم" می‌رسد اما مدیر ارشد خانه‌ی ما برایش فرقی ندارد، و درست مانند ریاست محترم مجلس، مقصر همه‌ی کمبودها و تک خوری‌ها را از چشم من کلنگ می‌بیند.
می‌خواهم مس‌گری شوم و به شهر "شوشتر" درآیم تا آهنگر "بلخی" گنه‌اش را بکند و حالش را ببرد. بلکه اوضاع زندگی جفتمان درست شود.
