درود فراوان. اینجا کلنگستان است. دیر آمده‌ام اما بالاخره سر و کله‌ی کلنگی‌ام پیدا شد. در میان این همه هیاهوی بی‌آبی و مشکلات اقتصادی و گاهی اختلاسی و ... مجلس محترم برای "صیانت" از ملت شریف خودش طرحی را به تصویب رسانده است. داشتم حرف‌های سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس با اهالی رسانه را که در اینجا نوشته است را می‌خواندم که دیدم، ای داد بیداد، زین پس برای تولید محتوا در اینترنت باید نخست ثبت نام کرد!
---
عزیزانم من که اهل ثبت نام نیسیتم. اگر آمدند و از تک تک وبلاگ‌نویس‌ها شناسنامه و کارت ملی خواستند، آن وقت تکلیف من کلنگ چه می‌شود؟ بنده اصلا محتوا تولید نمی‌کنم. یک چهار تا خط دری وری برای خودم تفت می‌دهم. آخر این چهار تا خط هم باید شرطش سوپیشینه و آزمایش عدم اعتیاد داشته باشد. انصاف است؟
به نظرم حالا که بعد از گذشت یک دهه نام "گروهک تروریستی طالبان"در صدا و سیمای میلی به "گروه طالبان" تغییر پیدا کرده آدم باید تا وقت دارد فلنگش را ببندد. همین امروز در خبر خواندم که آن گروه ضد انسان، یک تولید کننده محتای طنز را به طرز فجیعی تیرباران نموده است. از این رو باید خودم، به حساب کار خودم برسم، پیش از این که دیگران به حسابم برسند. البته بنده اهل تولید نیستم. بیشتر مصرف کننده بوده و هستم، اما هیچ بعید نیست تا چند وقت دیگر صدا و سیمای میلی بگوید "گروه محترم طالبان" و آن وقت است که هر که ثبت نام نکرده باشد، حسابش با همان رفقای گروه محترم است.
---
می‌دانم، این پست ذکر مصیبت شد، چه کنم، چه گلی به سر بگیرم؟ نسیم هم نیستم که شتابان بزنم به کوه و دریا و از این بیابان بگذرم. پروردگار قبول کند، آدم هستم. یک موجود دوپا و فربه که بیشتر به خمره‌ی ترشی شباهت دارد. شاید این پست خداحافظی باشد. هم از خودم و هم از شما. شاید تا چهار ماه دیگر بستند هر چه وبلاگ و صفحه‌ی مجازیست که ثبت نام نشده باشد. به قول آن دخترخانم که دختری خوبی بود، بر و رویی هم داشت جای خواهری، بروم همانجا که آن رفاه را دارد. اینجا رفاهش درد دارد.
---
اینجا خیلی وقت است فرسوده شده. کلنگی شده. دیگر به درد نمی‌خورد. بخت بد من یک نامردی از "جنیفر لارنس" خواستگاری کرد و ایشان هم یک سال پیش بند را آب دادند و ازدواج فرمودند. اما نگران نباشید، من، کلنگ بزرگ، سلطان مجردها باقی خواهم ماند، چرا که هرگز رکب نخواهم خورد و زیر بار آن رفاه آنچنانی نخواهم رفت و همانند استاد بزرگ در معبد شایولین، سنگ به خشتک آویزان خواهم کرد تا درس عبرتی شود برای نفس اماره‌ام.
---
بدرود دنیای مجازی، بدرود اینستاگرام، واتس‌اپ، گوگل کروم، بدرود ای روباه آتشین، بدرود ای دکمه‌ی سبز رنگ "ذخیره و انتشار". بدرود آینده و درود و هزاران درود بر شبکه‌ی ملی اطلاعات که هدفش فقط و فقط صیانت از ما مردم ایران در برابر باقی ملت‌های اجنبی دنیاست.
---
پی‌نوشت:
1- باشد که تا سال 1402 آفتابی، هشتاد و هشت نوع دیگر واکسن کرونا در کشور ثبت گردد اما همچنان به دست مصرف کننده نرسد.
2- اگر مدیریت اتمسفر زمین هم دست یک عده‌ای بود، بعد از گذشت چند دهه لابد اکسیژنی برای گیاهان و حیوانات روی زمین باقی نمی‌ماند، یک چسه اکسیژن تا حالا بود، آن هم سهمیه بندی می‌شد.
3- ساخت واکسن کرونا از خرید 160 میلیون دز واکسن برایمان بیشتر تا حالا خرج برداشته. به احتمال زیاد هم زمان تایید جهانی این واکسن و شروع به استعمال آن، کرونا در کل دنیا به صورت کلی ریشه کن شده است.
4- یعنی واقعا می‌خواهند در اینترنت را گل بگیرند؟
