با کمال ناباوری بعد از چند ماه متوجه شدم نویسنده‌ی وبلاگ مترسک هیچستانی مانند یک عدد هیتلر یا پیشوای کنونی کره شمالی، دیکتاتور بازی درآورده و هیچستان را به امان خدا ول داده و رفته. هیچ از هیچ توقع نداشتم. ای بابا، این قلب ما مگر چقدر جا دارد؟ از سال هشتاد و اندی تا حالا که می‌نویسم، خیلی از این سرویس دهنده به آن سرویس کننده پریده‌ام. شاید هفت هشت ده باری هم خداحافظی کرده باشم اما همه‌ی آن‌ها نافرجام بوده‌اند. امیدورم که هر چه سریع‌تر حال هیچمان خوب شود و بازگردد.

من معمولا از باقی وبلاگ‌ها نمی‌نویسم. هیچ عزیز این نوشته را می‌اندازم توی بطری و می‌سپارم به دریای دنیای مجازی. باشد که به دستت برسد. هر جا هستی خوش باشی اما بدان که هیچ شاعری نباید پیش امیر دزدان برود. هیچ شاعری، هیچ!

من این نوشته رو به دستش میرسونم:) 

تلگرامن گویا

ولی من تل استفاده نمیکنم خبر ندارم

سپاس از مهر بی‌کرانت دوست خوبم، دیگه وقتی دوست، دشمن است، شکایت از دشمنان به کجا برم؟ :)

تلگرام و اینستاگرام و توییتر رو کلاً جمع کردم و در حال حاضر هیچ هویت مجازی‌ای جز جسد وبلاگم ندارم :)

سلام بعد مدت ها سر به بیان زدم و واقعا دلم میخواست ستاره ی شما رو روشن ببینم .حالا که ستاره تون روشن نیست ارزوی حال خوب و سلامتی براتون دارم . ایام به کام